O nas
Viribus Unitis - w języku łacińskim znaczy „wspólnymi siłami”. Fundacja, w swojej nazwie nawiązuje do idei wspólnej, zespołowej pracy. Popieramy inicjatywy oddolne i samorządność, pomagamy skanalizować aktywność społeczną, wspieramy pomysły, które cechuje otwartość i nietuzinkowość.
Sentencja „wspólnymi siłami” została zaczerpnięta z „Potopu” Henryka Sienkiewicza: "Do cię zwracam się, cny panie Andrzeju, i do cię, stary druhu, panie Michale! Nie dość było piersi nadstawiać, krew rozlewać, nieprzyjaciół wycinać! Nie skończony trud wasz, bo gdy siła ludzi czasu tej okrutnej wojny poległo, musicie teraz nowych obywatelów, nowych obrońców tej miłej Rzeczypospolitej przysporzyć, do czego, tuszę, nie zbraknie wam męstwa ni ochoty! Mości panowie! na cześć onych przyszłych pokoleń! Niechże im Bóg błogosławi i pozwoli ustrzec tej spuścizny, którą im odrestaurowaną naszym trudem, naszym potem i naszą krwią zostawujem. Niech, gdy ciężkie czasy nadejdą, wspomną na nas i nie desperują nigdy, bacząc na to, że nie masz takowych terminów, z których by się viribus unitis przy boskich auxiliach podnieść nie można."
INNE WZMIANKI:
SMS Viribus Unitis był pierwszym austro-węgierskim pancernikiem klasy Tegetthoff. Jego nazwa była osobistym motto cesarza Franciszka Józefa I. Pancernik został zamówiony przez marynarkę Austro-Węgier w 1908 roku w stoczni w Trieście. Zwodowany w 1911, a 1912 wcielony do floty austro-węgierskiej. Viribus Unitis wziął udział w kilku bitwach morskich I-wojny światowej, w 1918 został zatopiony przez minę limpet podłożoną przez płetwonurków z włoskiej Regia Marina.
Co ciekawe, motyw "wszyscy razem" pojawia się w słowie pochodzącym z języka suahili, jest także jest oficjalnym mottem Kenii pojawiającym się na jej herbie. Słowo to, tzn. "Harambee", w kenijskiej tradycji społeczności samopomocowych, takich jak np. fundraising lub prace samorozwojowe, dosłownie, oznacza "wszystko ciągnąć razem".
Logo fundacji zostało oparte na motywach obrazu Henri Matisse'a: "Taniec" Obraz ten jest jednym z najbardziej wyrazistych przykładów redukcji środków wyrazu w ramach figuralnej kompozycji w sztuce początków XX w. Ruch wirujących w kręgu tancerzy nie jest jednostajny, zostaje on spowolniony i przerwany po lewej stronie, ku górze nabierając rozpędu i jakby miarowo przyspieszając. Oparty na silnych kolorystycznych kontrastach i prostocie kompozycji obraz jest kwintesencją energii i radości życia. Obraz unika wszelkiej psychologizacji, twarze tańczących pozostają w ukryciu, o wyrazie całości decyduje emanująca z gestu i ruchu ciał energia. Taniec jawi się tu jako pierwotna siła, odwieczny rytm jednoczący człowieka z naturą, tajemniczy rytuał o ekstatycznym charakterze. Koncepcja taka przywodzi na myśl słynne, zrywające wszelkie konwencje, taneczne występy Isadory Duncan.
Matisse zdobył wysoką artystyczną rangę w 1905 r., jako przywódca młodych malarzy okrzykniętych przez krytykę mianem fowistów (z fr. fauve — dzikie zwierzę), których obrazy cechowała ekspresja intensywnego, czystego koloru. Słynny Taniec jest przetworzeniem motywu tanecznego kręgu, który pojawił się wcześniej w tle obrazu Radość życia (1905). Wypełniający formy kolor został zamknięty w Tańcu w mocno zdefiniowane, określone mocnym konturem kształty, wybitny talent dekoracyjny Matisse'a znalazł tu szczytowy wyraz. Obraz powstał, wraz z kompozycją Muzyka, na zamówienie protektora artysty, rosyjskiego kolekcjonera Siergieja Szczukina, do jego moskiewskiego domu.
(za: Katarzyna Nowakowska-Sito i Encyklopedia PWN © Wydawnictwo Naukowe PWN SA)